The challenge dag 1 en 2!

10376276_1541884729415705_9209210449991394643_n

Wat kun je allemaal met een dwarsfluit?…heel veel dus!

Regelmatig worden we via social media uitgedaagd mee te doen aan een challenge. Terwijl ik dan iedereen verveel met vooral de Rolling Stones en moeilijke te ver gezochte covers…….pakken anderen dit toch wat beter aan. Zo is daar mijn nicht Helen Hendriks, die zich door een 7 daagse DJ Challenge heen moet werken. Haar keuzes klinken als muziek in de oren en haar motivaties zijn een genot om te lezen. In het dagelijkse leven verdient ze de kost met muziek en op het moment toert ze met Carboon langs de Limburgse zalen, zit in talrijke ensembles, geeft muziekles en brengt haar passie over via Artamuse!

12391937_10153839342840528_8939723172477612741_n

Carboon trekt opnieuw volle zalen!

Toen ik haar liet weten dat ik zo genoot van haar terugblik in de tijd en of ik misschien iets via mijn blog mocht delen, liet ze me weten  “Maar natuurlijk. Voel me vereerd.“…maar ik ben degene die zich vereerd moet voelen!

Dag 1
DJ challenge. 7 dagen lang elke dag een hoogtepunt uit mijn muzikale verleden laten horen en zien en iemand uitnodigen dit ook te doen…. dilemma wat wordt het klassiek of pop? en welke levensperiode? De herinnering aan Beethovens viool concert en het gevoel van totale overweldiging dat het bij mij te weeg bracht op 4 of 5 jarige leeftijd is in elk geval de oudste herinnering.
De grote bradey bunch familie Hendriks was net trotse eigenaar van een pick-up geworden en er waren meerdere pedagogisch verantwoorde LP exemplaren bij. Uiteraard eerst het nodige gekibbel welke eerst. Voorzien van het nodige commentaar en meezingen werd er geluisterd. Toen de “grote mensen muziek” aan de beurt was, moesten de kinderen naar bed. Onder het dagelijkse protest verdween de een na de ander naar boven. Ik hoefde nooit gestuurd te worden, ging altijd uit mezelf. Daarom hadden pap en mam niet in de gaten dat ik 45 minuten als aan de grond genageld in het donker op de trap zat.
Bij het horen van de muziek begreep ik niet wat er gebeurde. Ik hoorde en zag de aarde draaien. Tijdens het tweede deel moest ik huilen en bij deel 3 koortsachtige blijdschap. Pas toen ontdekte mijn ouders dat ik er zat.
De dag erna mocht ik thuis blijven van het kleuterschooltje: ik was “muZiek” 🙂

Dag 2

Leesverslaafd .. zo kon je me wel noemen in mijn jeugd. Letters of noten dat maakte niet uit. Voortdurende leeshonger. Was altijd wel in een boek bezig. Tekenen en knutselen geen probleem fantasie te over. O ja en er moest natuurlijk ook geoefend worden: wie moest oefenen of trainen hoefde nooit af te wassen thuis … heb weinig af gewassen … maar dit terzijde.
De geheimzinnige fluitist uit Paris s’eveille heeft lang een mysterieuze invloed op me gehad. Bijna demotiverend: “Ik kan nu wel braaf mijn etudes oefenen maar zo spelen … dat gaat me nooit lukken.” Je hoort er de keurslijf – virtuositeit van de Franse klassieke school in en tegelijkertijd het losbandige vrije getimede spel van een jazz fluitist … waanzinnig!
Maar DE anekdote rond deze toen nog onbekende flierefluiter is zo niet nog indrukwekkender:
De kenmerkende fluitpartij in het nummer werd pas aan het einde aan de opnames toegevoegd. Men was niet tevreden over het arrangement en had het gevoel dat er iets miste. Een fluitist, die op dat moment in hetzelfde gebouw werkte, kreeg de vraag of hij naar het nummer wilde luisteren. Diens improvisaties werden er als een soort nonchalante inspeeloefening onder gezet. Vervolgens spoedde hij zich naar de opnamesessie waar hij voor gekomen was en weg was hij. Lied werd een hit dankzij de fluitpartij maar jaren lang vroeg men zich af wie die fluitist toch was geweest … heerlijk wereldberoemde anonymus.
Een jaar of 10 geleden ontving ik een mail van Conny Peters Bladmuziek voor op de CD “Leefde” van Jack Vinders … ha ha daar was de leeshonger weer! DE partij om op te vreten …
Zoek die versie trouwens zelf maar … wil graag de mysterieuze anonymus blijven 🙂  

 

Facebooktwitterlinkedinmail

2 thoughts on “The challenge dag 1 en 2!

  1. Leuk verhaal door zusje Jeanny en nicht Helen!
    Het vioolconcert van Beethoven is ook mijn absolute favoriet: prachtig!
    (Kan het sedert wegvallen ouders helaas niet meer beluisteren zonder tranen daar dit ook hun favoriete muziekstuk was)

  2. Hoe dikwijls heb ik dat chanson van Jacques Dutronc niet meegezongen als ik onderweg op de périférique naar verre Franse of Spaanse oorden onderweg was om weer een gestrande familie met auto op te halen…

Laat een reactie achter op Jose Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *