In Mei 2012 zijn we Lennaert gaan ophalen bij de fokker. Hij was toen op een paar dagen na nog net geen 8 weken, en het had niet veel gescheeld, of we hadden hem niet meegekregen!
Stilletje zat hij op mijn schoot achterin de auto en dacht ik na over hoe de ontmoeting met zijn vader zou verlopen. Ik verwachte geen problemen, maar je weet het maar nooit! Cartouche zelf is ook opgegroeid bij de toen al 14 jaar oude bastaard reu Pukkie en behalve erg wild spelen, en dat je dacht dat opoe een hartaanval zou krijgen, is dat altijd goed gegaan.
Cartouche stond ons op te wachten en had al snel in de gaten dat vrouwtje iets verborg in een handdoek en zijn neus vertelde dat het iets te maken had met een “schoone Belgische dame” die 2 maanden geleden op bezoek was geweest!
Na wat kalmerende woorden, werd Lennaert voor zijn neus op de grond gezet. Cartouche zijn oren sprongen direct in de clown’s stand en groot en vierkant boog hij zich over Lennaert heen die trilde als een juffershondje.Twee neuzen raakte elkaar en die neuzen zijn daarna voor altijd dezelfde kant op gegaan!
Moe van het spelen!
Ze hebben nooit ruzie en liggen het liefste zo dicht mogelijk bij elkaar. Tot nu toe is Cartouche nog altijd de generaal, hoewel hij dat niet in bazigheid uitdrukt. Lennaert is duidelijk zijn 1ste luitenant en als ze samen ergens zijn met andere honden, doet die vooral het verbale werk (blaffen!!)
Schuif eens een beetje op!
Is het etenstijd, dan krijgt Lennaert als eerste zijn eten in de bak, maar hij moet dan wachten tot de bak van Cartouche is gevuld en begint met eten, en dan pas krijgt hij het commando om aan te vallen!
Tot nu toe werkt dat perfect, en hoewel Lennaert een schrokkop en veelvraat is zal hij nooit Cartouche zijn eten willen afpakken.
Toch zal er een tijd komen, als Cartouche wat ouder wordt en Lennaert in de bloei van zijn leven komt, dat er zich dan toch een troonwisseling zal voordoen, maar Cartouche kennende zal hij dat zelf inzien, en zal het proces geruisloos verlopen. Zo niet dan moeten wij laten zien dat wij nog altijd de opperbaas zijn. Maar voorlopig is het goed en aangenaam vertoeven met deze zware jongens.
Lennaert heeft papa ingehaald!
Nu ben ik toch echt aan het twijfelen of mijn Alzheimer “light” niet sterk evolueert naar “medium”. Ik kan me echt niet herinneren dat jullie Lennaert niet zouden meegekregen hebben.En ’t ergste is… Simonne herinnert zich daar ook nikls van ! ! ! ’t Begint erg te worden in de familie !
Hij was nog geen 8 weken en dat was toch jullie regel. We hebben hem wel natuurlijk meegekregen na een overtuigend argument maar ik weet dat je wat tegenpruttelde, en terecht!