Echt rustig is het nog niet geweest sinds het vertrek van de pups. Ik had de pups van Dirkje Fan ’t Getsewold en Lennaert nog niet gezien dus het eerste weekend zonder pups trok ik naar Nieuw- Vennep. In de fokkerswereld is neutraliteit vereist en dat ben ik dan ook…maar ik werd wel heel blij bij het aanzicht van het nest geboren bij Madelien en Otto Atema. Negen gezonde levendige ondeugden lieten zien hoe stoer ze al zijn. De tuin was een puppen-paradijs en na wat dolle pret gingen ze rustig bij elkaar liggen slapen. Allemaal stuk voor stuk mooie drentjes en inmiddels is er nestcontrole geweest en een bezoek aan de dierenarts. Het is ook fijn als reu-eigenaar te horen dat het gehele nest gezond is verklaard!

Link naar blog “Fan ’t Getsewold”

Het waren een paar aangename uurtjes bij de familie Atema en op de terugweg al een stamboom afgegeven bij één van de Novaran’s, Jasper. Hij was helemaal door het dolle heen toen hij me hoorde en zag.

Jasper!

De mooiste en doldwaze foto’s, filmpjes en verhaaltjes krijg ik onder ogen van de afstammelingen van Cartouche, Lennaert en Nova!

Vandaag beginnen we eens met een bijdrage van Cleo…

DE AVONTUREN VAN CLEO… 🐾😊🐾 door Josephine van Dijk
Heb ik al eens gezegd hoe leuk en grappig ze is; die Cleo? 
De eerste week dat zij hier was vond ik eerlijk gezegd net zo moeilijk als ik van tevoren vermoedde. Persoonlijk hou ik van bewegingsvrijheid en Cleo, die afstamt van roedelwolven terwijl ik zelf qua karakter een beetje neig naar het type van de solitaire “steppenwolf”, volgde mij overal.

Maar het is (vooral nu mijn wederhelft vakantie heeft en aandacht, opvoeding en entertainment activiteiten kunnen worden verdeeld) tevens véél leuker dan ik dacht; een hondje in huis.
Naarmate wij allen gewend raken aan de nieuwe situatie en zij zelfstandiger wordt (in die zin dat Cleo weet dat wij altijd terugkeren als we even weggaan, de hele nacht doorslaapt en zich regelmatig voor een dutje in de bench terugtrekt, zindelijk is en zich zelfs al kleine kunstjes eigen maakt als zitten, liggen, pootje geven, etc.) wordt het alsmaar leuker.

Die genegenheid is duidelijk wederzijds; zij vindt ons momenteel ongeveer even aardig en is dan ook het meest op haar gemak als wij ons in één ruimte bevinden (zij in de bench of aan onze voeten en wij b.v. op de bank voor de tv of als wij samen aan tafel zitten te werken) zodat ze ons beiden in de gaten kan houden en bestuderen. Ik vermoed dan ook dat zij in het geheim een studie psychologie volgt en momenteel bezig is met haar afstudeer scriptie met als onderwerp “Psychologie van de mens”. 
Cleo heeft er een enerverend weekje op zitten. Zij heeft kennisgemaakt met veel nieuwe mensjes (zoals de overige gezinsleden en een aantal vrienden) en met diverse soortgenoten waaronder Django en Juulke.
Django (een Weimaraner) is een imposante stoere hond en Juulke (een Markiesje) is … tsja Juulke. Een ieniemienie hondje met, zo klein als ze is, de attitude van een gigantische koninklijke sfinx. Juulke (wier hiërarchische positie in huis volgens haar eigenaren perfect wordt weergegeven op bijgaand “staatsieportret”) duldt dan ook geen indringers in haar koninkrijk, pardon territorium
Op zich niet slecht voor de karaktervorming van Cleopatraatje want de gigantische Django (waar zij in eerste instantie veel respect voor had en die haar (als hij dat zou willen) met één poot het zwijgen kan opleggen tolereerde goedmoedig het gekef van Cleootje toen hij weer veilig achter tralies zat. M.i. niet zo aardig van Cleo.
In het bijzijn van de fysiek kleinere Juulke die haar nuffig met haar haartjes fier wapperend in de wind bezag en haar kleine doch vlijmscherpe tandjes ontblootte werd zij echter even gedegradeerd tot “underdog” hetgeen de zaak weer enigszins in evenwicht bracht.