Wandelen!

Wandelen in de buurt van ons mag, maar wel aangelijnd!

Grenzend aan onze achtertuin ligt een wandel- en natuurgebied “de Rug”. Wij zeggen “de Ruk” en dat wordt vertaald als Rug, maar of dat de juiste benaming is…

Heel lang geleden was het een ruig gebied in de meander van de Maas dat regelmatig onderliep. Lange tijd, tot begin vorige eeuw, was het een gemeenschappelijke koeweide met een heuse koeherder die ’s morgens de koeien ophaalde bij de verschillende boeren en ze ’s avond weer netjes terugbracht. Daarna werd het gebied verdeeld onder de boeren die met meidoorn hagen het mijn van het dijn afscheidden en alles vol pootten met appelbomen. Maar al snel verdwenen de meidoornhagen, hoewel ik me nog sommige van dergelijke percelen kan herinneren, en werd alles omheind met prikkeldraad. Als kind hingen we regelmatig in de “puntdroad”, dat lichte littekens trok op onze gebruinde zomerarmen! De Ruk was een gevarieerde lappendeken met weilanden, graanvelden en fruitbomen. Het hele gebied werd in 4 vakken verdeeld door grote rijen populieren.

Nu is het één grote vlakte. De boeren zijn weg en de Ruk is gebombardeerd tot natuurgebied en dus werden honden geweerd. Lang hebben Chris en ik dit gebied links laten liggen omdat het niet aangenaam wandelen is met de honden tussen de paarden. Cartouche wil wel eens ver weg vooruit lopen, hééél ver vooruit. De frustratie hierover is blijven hangen en daarom was de Ruk een beetje uit ons systeem verdwenen. Vandaag hebben we tevreden geconstateerd dat ook de borden zijn aangepast en dat je met een aangelijnde hond nu wel legaal tussen de paarden mag lopen, en dat betekent ook dat er grote stukken zijn waar ze los mogen. Ook heb ik vandaag gezien dat er volop ruimte is om jachtoefeningen te doen. Ook al dwalen ze heel ver af, uiteindelijk kunnen ze toch niet uit het gebied, want ook de wilde paarden worden binnen gehouden.