Christian is weer thuis. Samen met Britt is hij een week naar Barcelona geweest! En dan niet liftend, met de trein of fiets…nee lekker met het vliegtuig want dat is tegenwoordig zo goedkoop….vanuit Brussel! Natuurlijk geef je ze vrijheid, en hoewel ze pas 17 en 18 jaar zijn kunnen ze al heel veel. Boeken, bellen, hun talen spreken, de voordeeltjes eruit slepen en op afstand kijk je mee en denkt “tjonge, ik was al blij dat ik met de fiets in Valkenburg terecht kwam toen ik die leeftijd had”.  Alle informatie en acties halen en stoppen ze in hun mobieltje. Ik zie geen folders, geen tickets, geen boekingen…niets…en moet maar hopen dat alles goed gaat.

Voor het gemak vergeten ze even hoe komen we in Brussel?…en hoe komen we vanuit Brussel weer in Roosteren?  “Ja mam, niet zeuren, dat is een klein detail, en dit was zoooooo goedkoop, dat betaal je nog niet als je met de Bus naar Valkenburg gaat”.

Maar ach wat kan er fout gaan?, niets toch? Behalve dat ze de beurs verliezen in het vliegtuig, ze pas na middernacht in een grote wildvreemde wereldstad hun hotelkamer moeten zoeken. Dat de receptie in gebroken Engels hun mededeelt dat de betaling niet is ontvangen…dat een restaurantje om de hoek om 01.00 dicht gaat en ze nog niets gegeten hebben de hele dag.. Ergens 02.15 uur kwam er een verlossend kort berichtje “we zijn op de hotelkamer”!

De dagen erna rustig en korte berichtjes “slaap lekker mama”, ”zijn in de Seaworld”., “gaan naar het park”, “gaan naar strand”, “we zijn ziek, diarree”, “bij apotheek geweest”.

En zo kwam het dat ik gisteren al vroeg  op mijn verjaardag bij de Mac Donalds in Hasselt zat…….want ze moesten toch worden opgehaald en natuurlijk hadden ze honger. Als cadeau hadden ze een plateau meegebracht met allemaal kaasjes.

Maar hij is thuis…met al zijn verhalen, een berg was, stinkende  kaasjes en een ervaring voor de rest van zijn leven!