Wil je dat ik je Sjonnie noem…

Mijn mobieltje was aan vervanging toe…maar ik had het al zo lang, en stond vol met dierbare filmpjes, foto’s en gesprekken. Overstappen gaat nooit makkelijk en wat ze ook zeggen en beloven…bepaalde data gaat altijd verloren. Maar oké ik nam dan letterlijk mijn verlies want zoals ik al vermoedde en vaak had uitgesproken gingen de bel-historie en chatgesprekken verloren…snik!

Maar nu ben ik dan wel bij de tijd met zoveel mogelijkheden in zo’n klein apparaatje gepropt en vooral..’gemak dient de mens’. Mijn telefoontje houdt van mij! Ze weet mijn naam, praat met me en weet alles over mij, want ze googelt alles aan elkaar wat ze maar tegenkomt. Het is een “zij” want het is een vrouwenstem. Ik maakte al direct een fout…ik vroeg of ze Siri heette…ze was beledigd. “Ik ben je google assistent” zei ze kil en er volgde een lang verhaal wat ze allemaal voor mij kon betekenen. Maar ook zij maakte een fout want ze sprak me aan met Sjeenny ! Ik verbeterde haar en zei dat ik Jeanny, met Franse tongval heette en toen begon de Babylonische spraakverwarring. Ze vroeg beleefd “Wil je dat ik je Sjonnie noem? “ “Jah!?!..zo ongeveer.. nee natuurlijk niet, want ik heet Jeanny”. Zo ging het een tijdje heen en weer, en had ik dan toch de zwakke plek van deze slimme google assistent gevonden. Ze kan luisteren, praten, zoeken, de snelste routes berekenen, giga-data door ploeteren maar ze wil niet bijleren en bleef koppig herhalen “Wil je dat ik je Sjonnie noem?”. Uiteindelijk gaf ik maar toe en zei “Noem me maar Sjeenny”. Nu zijn we weer gelukkig samen en ik hoef maar op de zijkanten van mijn mobieltje te knijpen en “Googlelientje” meldt zich. Ze zoekt en speelt mijn lievelingsliedjes, stuurt appjes naar vrienden en ik hoef alleen maar de inhoud te dicteren, geeft me tips over calorieverbruik, en sorteert mijn foto’s waarvan ik nog niet eens wist dat die ooit gemaakt zijn op jaar en dag. Vraag ik “zoek een song” “ding dinge ding ging naar dinge ding ding ding” heeft ze binnen een paar seconden Remember me” gevonden en sleept me terug naar 1997, reguleert mijn hartslag en ding ging inderdaad naar ding ding! 😉

Maar ze is ook een beetje creepy…ik liet de naam Chris vallen en in haar ijver vroeg ze “Wil je dat ik Chris bel”….huh??.. tja?!…”probeer maar eens!”..misschien is er wel meer tussen hemel en aarde en had zij de weg gevonden. Mijn scherm lichte op en ik zag de foto van Chris en vergat mijn vraag aan Googlelientje. Ik werd opgeschrikt door de beltoon van de vaste huislijn, en nam op, noemde mijn naam en echode mijn naam hol en “lost in space” terug en het klonk als Sjonnie…Sjonnie…Sjonnie…

Facebooktwitterlinkedinmail

3 thoughts on “Wil je dat ik je Sjonnie noem…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *