De oudste man in huis is Cartouche. Zevenenzeventig jaar (mensenjaren) wordt hij morgen, maar nog altijd een mooie drent om te zien. In juni mocht hij mee naar de clubmatch en daar werd bevestigd wat ik dagelijks zie “het is nog altijd een knapperd”. Vijf nestjes heeft hij voorgebracht, de Vosjes, de Stipjes, de Bende van Cartouche (L-nest), de Witjes en de Hadieskes.

Zoveel mogelijk volg ik zijn nageslacht, sommige van dichtbij, sommige op gepaste afstand. Hij heeft toch wel een handelsmerk, nl. zijn kop…zijn typische reuenkop, die heeft hij volop doorgeërfd…zelfs bij zijn dochters zie je het terug.

Hij is nog altijd heel fit en krijgt dan ook nog geen aangepaste behandeling of voedsel. Zijn grote gebit fonkelt in de zon zonder slijtage en zijn weelderige vacht dwingt me tot dagelijkse stofzuigpartijen. Hij is zeker geen mopperende in zichzelf gekeerde oude man. Hij geniet van bezoek en aandacht en wil de hele dag geknuffeld worden. Alleen zijn ogen…die staan wel eens droevig en als je goed en diep kijkt zie je dan toch zijn leeftijd en gemis. Zijn mooie pluimstaart draagt hij ook een stuk lager, maar dat doet hij om aan zijn zoon te laten zien ‘hier ben ik, maar vrees niet, jij bent de baas, jij bent verantwoordelijk voor de harmonie in dit roedel, ik pas me aan, ik wil alleen nog maar genieten en knuffelen”. Dat zijn veel woorden voor een simpele staartbeweging maar die wel alles zeggend is. Zijn heerschappij heeft hij zonder slag of stoot overgegeven aan Lennaert.

Ik hoop dat hij nog vele jaren bij me blijft, hij Cartouche, de oorzaak van een uit de hand gelopen hobby..

De koppenparade van het nageslacht:

Abby uit Zwitserland

Libre en Lando

Maral

Lobke

Juno

Lennaert

Mazzel

Lucy

Ons Lana heeft voornamelijk de vele en zachte haren van Cartouche laat Eva weten!!

Er ontbreken natuurlijk nog een aantal mooie koppen…Opsturen dus!